Sergei Skripal útskrifaður af sjúkrahúsi eftir eiturefnaárás

Breskir læknar útskrifuðu fyrrverandi gagnnjósnarann Sergei Skripal föstudaginn 18. maí eftir rúmlega tveggja mánaða legu í sjúkrahúsi í Salisbury í suðvesturhluta Englands. Skripal og dóttir hans Yulia urðu þar fyrir eiturefnaárás 4. mars sl. Skripal (66 ára) lá vikum saman í dái.

Skripal hefur dvalist í Bretlandi síðan árið 2010 þegar Bretar fengu hann í skiptum fyrir rússneska njósnara. Hann starfaði á laun fyrir bresku leyniþjónustuna innan njósnastofnunar Rússa og var dæmdur árið 2006 fyrir landráð í Rússlandi.

Bresk yfirvöld saka Rússa um að hafa reynt að ráða hann og dóttur hans af dögum með eiturefnaárás.

Yulia (33 ára) var útskrifuð af sjúkrahúsi í apríl. Læknar veita ekki upplýsingar um hvað varð feðginunum til lífs í meðferð þeirra. Fulltrúar sjúkrahússins segja að áfram verði fylgst með heilsu Skripals þrátt fyrir útskriftina.

Cara Charles-Barkes, forstjóri Salisbury District Hospital, sagði „stórkostlegt“ að Skripal hefði náð sér svo vel að hann þyrfti ekki að liggja lengur í sjúkrahúsinu. Það væri aðeins fyrir atorku, alúð og færni starfsfólks sjúkrahússins að tekist hefði að bjarga honum, dóttur hans og lögreglumanni sem einnig veiktist vegna taugaeitursins.

Í The New York Times er vitnað í Richard Guthrie, efnavopna-sérfræðing sem starfaði hjá friðarrannsóknastofnuninni SIPRI í Stokkhólmi. Hann telur að árásin í Salisbury kunni að hafa misheppnast vegna aukaefnis sem sett hafi verið í eiturefnið sjálft. Þetta efni hafi verið notað til að tryggja að eitrið festist við húð fórnarlambanna. Lögregla telur að eitrið hafi verið fljótandi og því hafi verið klístrað á hurðarhún útidyra á húsi þeirra.

Guthrie telur að aukaefnið kunni að hafa hindrað að eitrið bærist í nægilega miklum mæli inn í blóðrás fórnarlambanna.

Alastair Hay, prófessor við Leeds-háskóla, segir að snertingin við eitrið hefði grandað feðginunum hefðu þau ekki fengið rétta læknismeðferð á réttum tíma. Einkennin hefðu fljótt verið greind á réttan hátt. Hann telur að sá sem gerði árásina hafi vænst þess að þau gæfu upp andann heima hjá sér. Hefðu þau haldið sig heima hefðu þau ekki fundist meðvitundarlaus á bekk í miðbæ Salisbury í tæka tíð til að bjarga lífi þeirra.